Tussen de buien door was het zowaar droog op 1 januari. En dat was niet het enige bijzondere: na 30 jaar meegelopen en gefotografeerd te hebben vond William het tijd worden om ook eens mee de zee in te gaan. Net een dag te laat om in aanmerking te komen voor de Gouden Schoen voor dit jaar – maar we onthouden het wel voor volgend jaar.
Het lopen heen viel nog bijna in het water bij ’t Wed, we konden er nog maar net langs – of eigenlijk net niet. Het gezelschap viel uiteen en in no-time liepen er verschillende groepjes kris-kras door de duinen.
Op de Konijnenberg kwamen we elkaar weer tegen voor de groepsfoto’s met en zonder William.
Bij de duik verder weinig nieuws onder de zon. Het water was 0,7° warmer dan vorig jaar (was vorig jaar 8,1, dit jaar 8,8). De boventemperatuur voelde wel iets kouder aan dan vorig jaar (was 12° en nu 11°, maar met een koude wind). En ach, een week later zou het 0° worden!
De zee was niet echt goed om in te zwemmen, het zwinnetje te ondiep om te zwemmen en voorbij de zandbank werd het juist weer snel te diep. Nou ja een beetje dobberen dus maar.
Aankleden ging soepel met dank aan de opkikkertjes die uitgedeeld werden. Maar het echte warm worden gebeurt toch tijdens het hardlopen terug naar Overveen. GoedgeUnoxmutst konden we daar de tassen weer in ontvangst nemen (dank je wel Rob). Het jaar kan weer beginnen!

Ook de schaatsclub kan een Oliebollenloop organiseren. En aanvullend had ons c-team voor extra oliebollen en drankjes gezorgd. Een mooi evenement voor oud en jong. Want het viel wel op dat er veel lopers waren van de volgende generatie. Ik ken de namen niet allemaal, maar we zagen o.a. die van Vincent, Caroline, Sabine, Herald, John en Jeannette lopen. En als we die van die er niet waren erbij tellen hebben we een aardige jeugd-afdeling. Maar goed, toch leuk dat iedereen zo enthousiast meeliep.