Wie over kasseien loopt moet op de blaren zitten. Nou ja, spierpijn aan de enkels dan. Dat was wat me de dag erna opviel. Verder was het niet zo inspannend, die Urban trail van Antwerpen. Echt moe word je er niet van omdat er obstakels in zaten die je dwongen om niet hard te lopen.

Het parcours is ook niet afgezet, dus wachten bij het stoplicht en af en toe vriendelijk vragen of je erlangs mag (nee het is geen wedstrijd, maar toch…).
Door de Universiteit was het zelfs verboden vanwege instortingsgevaar van dit bijzonder mooie – maar oude – gebouw.

Toeristisch was het zeker wel de moeite waard. De route opent deuren die je anders voorbij zou lopen of die anders gesloten zouden zijn.
Alleraardigst was het Museum voor Schone Kunsten. Cathy was ook mee, maar wilde het hardloopgebeuren wat vermijden. En zie: als 2e gebouw gingen wij (8000 deelnemers) juist dwars door dat museum.
Verdere hoogtepunten waren o.a. de Vlaaikensgang (daar ga ik zeker nog eens naar terug om nader te bekijken) het stadhuis natuurlijk; het Mercator Orteliushuis en de balzaal van het Hilton Hotel.

We hadden wel wat langer willen blijven, maar het weer zat niet mee. Omkleden op de kale kade langs de Schelde, met wind, regen en kou, dat gaat je echt wel in de koude kleren zitten.

Het was een leuke manier om een stad te verkennen, ik denk wel dat ik meer urban-trails ga lopen.
Laatst was er ook een in Haarlem en ook daar waren er stadsgenoten die op plekjes kwamen die ze nog niet kenden.

Voor meer in België: urbantrailseries.be/nl
En in Nederland: urbantrailseries.nl

Nico

Antwerpen verkennen

Route verkennen

Museum voor Schone Kunsten Antwerpen

Museum voor Schone Kunsten Antwerpen

Bank van Breda

Hedendaagse kunst

Mercator-Orteliushuis

Vlaaikensgang

Centrum

Nabij de Universiteit

Zondag 30 oktober waren we een dagje in Limburg.

Reisleider JanJaap nam zijn taak serieus en was al een kwartier (!) voor vertrek aanwezig op station Heemstede. De dag kon niet meer stuk. Met z’n vijven (William, JanJaap, Suzanne en Walter) vertrokken we richting Haarlem en daar voegden nog 7 KR’s (Maarten, Clare, Hanna, Annego, Patrick, Jasja, en Simon) zich bij ons en ging het richting Sittard. Daar stond een enthousiaste Fred ons al op te wachten. De bagage kon in zijn busje, samen met 4 deelnemers. De rest ging wandelend naar het Vlaaienpaleis. En wat een aankomst… de Haarlemse vlag hing uit, een display met welkomstgroet voor KR’s en vlaai, veel vlaai.
Betty, Harm en Hans S waren op eigen gelegenheid gekomen, en zo was er een flinke groep van 16 KR’s om van de vlaai te genieten.

Fred had diverse routes met verschillende afstanden uitgezet (zie ook onze routepagina). Iedereen begon aan de 15 km. Na een paar kilometers werden er door de 21 km lopers verschillende varianten van de uitgezette route gevolgd. De omgeving van Sittard kleurde groen van de her en der lopende Haarlemmers.

Na eerst een kilometer langs een kabbelend beekje gelopen te hebben, kwamen we via Het Schootsveld in het centrum van deze stad (jawel, sinds 1243). We liepen langs kloosters, kerken, pleinen en historische panden en een mooi rondje over de stadswallen. Na het centrum was het tijd voor de Kollenberg-klim: een klimmetje van zo’n 40 meter langs 7 kapelletjes (het voetvallen lieten we achterwege).

Bovengekomen verlieten we het bos en zagen we het glooiende Limburgse landschap voor ons. Kijk, dat is pas leuk hardlopen. In het zonnetje met pakweg 24 °C was het prima hardlopen. Het ontlokte Maarten de opmerking “Leuk, dit moeten we in de herfst nog eens gaan doen”.

Vervolgens kwamen we door het dorpje Windraak, waar je soms geneeskrachtig water kan tappen, maar zeker een fles lokale wijn kan winnen – hierover later meer.

Na de druivenranken kwamen we langs, onder, tegen en over de Scheiberg. Leuke bergpaadjes en mooie vergezichten.

Terug richting Sittard was er bij 10 km nog een verzorgingspost ingericht. Het verhaal gaat dat dat onder politiebegeleiding gedaan is. Jawel, de organisatie ging door het vuur voor ons.

Via een van de oudste wijken van Sittard (mooie panden) en het Stadspark met de watermolen ging de route verder en terug naar het Vlaaienpaleis. De vlaaien hadden plaatsgemaakt voor broodjes, salades, drankjes en meer lekkers. Met dank aan Lydia (vrouw van) en Sascha (dochter van), geweldig wat jullie klaargezet hadden!

Helaas, het was geen wedstrijd. Hoewel, wie wist wanneer leeuw Astor de St. Michielskerk een bezoekje bracht (1938), kon een prachtige fles wijn winnen. Maarten kwam het dichts in de buurt.
De reservevraag was wanneer Sittard stadsrechten kreeg (1243). Daar zat ik zelf erg dicht bij, maar ja daar koop je niets mee.

“What goes up must come down”. Ja, leuk als je door Limburg loopt, maar minder als je met de trein terug naar Haarlem moet. Het was wel even een lange zit. Aangekomen konden we ons nog net naar het naast het station gelegen Vooges verplaatsen voor het afsluitende diner.

Kortom: het was een mooie dag. Dank aan Fred, zijn team en sponsor VVV-Sittard. Er zijn zeker nog wel meer mooie routes te lopen in Limburg (Drielandenroute – pagina 68 van het VVV-boekje ?).
Er komt vast nog wel een volgende editie van deze Limburg Loopjes.

– Nico

Limburg-Sittard KR 10 km loop: https://www.afstandmeten.nl/index.php?id=3301525
Foto’s staan hier

Limburg-Sittard KR 15 km loop: https://www.afstandmeten.nl/index.php?id=3332664
Foto’s staan hier

Limburg-Sittard KR 21 km loop: https://www.afstandmeten.nl/index.php?id=3301714
Foto’s staan hier