Wie over kasseien loopt moet op de blaren zitten. Nou ja, spierpijn aan de enkels dan. Dat was wat me de dag erna opviel. Verder was het niet zo inspannend, die Urban trail van Antwerpen. Echt moe word je er niet van omdat er obstakels in zaten die je dwongen om niet hard te lopen.
Het parcours is ook niet afgezet, dus wachten bij het stoplicht en af en toe vriendelijk vragen of je erlangs mag (nee het is geen wedstrijd, maar toch…).
Door de Universiteit was het zelfs verboden vanwege instortingsgevaar van dit bijzonder mooie – maar oude – gebouw.
Toeristisch was het zeker wel de moeite waard. De route opent deuren die je anders voorbij zou lopen of die anders gesloten zouden zijn.
Alleraardigst was het Museum voor Schone Kunsten. Cathy was ook mee, maar wilde het hardloopgebeuren wat vermijden. En zie: als 2e gebouw gingen wij (8000 deelnemers) juist dwars door dat museum.
Verdere hoogtepunten waren o.a. de Vlaaikensgang (daar ga ik zeker nog eens naar terug om nader te bekijken) het stadhuis natuurlijk; het Mercator Orteliushuis en de balzaal van het Hilton Hotel.
We hadden wel wat langer willen blijven, maar het weer zat niet mee. Omkleden op de kale kade langs de Schelde, met wind, regen en kou, dat gaat je echt wel in de koude kleren zitten.
Het was een leuke manier om een stad te verkennen, ik denk wel dat ik meer urban-trails ga lopen.
Laatst was er ook een in Haarlem en ook daar waren er stadsgenoten die op plekjes kwamen die ze nog niet kenden.
Voor meer in België: urbantrailseries.be/nl
En in Nederland: urbantrailseries.nl
Nico
